Po trudach do gwiazd

Tydzień opóźnienia, ale najważniejsze, że w końcu przysiadłam i przetłumaczyłam. Miłej nauki. Jeśli tyle słownictwa ogarniecie przez tydzień to szacun. Piosenka wpada w ucho i przemawia z pewnością do każdego. Kto z nas o tym nie marzy? ;-) Może nie 100 Enkel, ale taki Haus am See…  Haus am See Dom nad jeziorem Hier bin ich gebor'n und laufe durch die Straßen Tu się urodziłam i chodzę (biegam) ulicami Kenn' die Gesichter, jedes Haus und jeden Laden. Znam twarze, każdy dom i każdy sklep/ lokal. Ich muss mal weg, kenn jede Taube hier beim Namen. Muszę na chwilę odejść, znam każdego gołębia po imieniu. Daumen raus, ich warte auf 'ne schicke Frau mit schnellem Wagen. Wystawiam kciuk, czekam na elegancką kobietę z szybkim samochodem. Die Sonne blendet, alles fliegt vorbei. Słońce oślepia, wszystko przelatuje obok. Und die Welt hinter mir wird langsam klein. Świat za mną staje się powoli mały. Doch die Welt vor mir ist für mich gemach

Byłam kiedyś u seniorki, z którą gnałam z jednych zajęć na drugie. Czy przynosiły one korzyści? Trudno stwierdzić. Starsza pani z pewnością lubiła śpiewać. Inne zajęcia, moim zdaniem, to było rzucanie ziarenek zboża na skałę. Przyglądałam się, doceniałam możliwości, jakie mają ludzie starsi i chorzy w Niemczech. Jednocześnie zastanawiałam się z jaką obojętnością podchodzą do tego ich dzieci. Myślę, że w obliczu takich możliwości i dobrobytu, wysłać matkę na zajęcia to nie sztuka. Sztuką jest wysłać chorych na zajęcia, które wnoszą coś pozytywnego w ich życie. Na kilkanaście zleceń tylko tam spotkałam się z „aktywną” seniorką. W każdym innym miejscu moi podopieczni całymi dniami przesiadywali w domu. Większości z nich nikt nie odwiedzał. Nikt do nich nie dzwonił. Nigdzie nie wychodzili. Wielu z nich nie miało ochoty na zwykły spacer. Z jedną jedyną seniorką grałam w gry planszowe. Nie jesteśmy terapeutami. Nie jesteśmy zawodowymi, wykształconymi opiekunkami, które w sposób profes